Rozpowszechnienie i przetwarzanie skóry bydlęcej
Bydło jest hodowane na całym świecie w celu produkcji mięsa, co powoduje, że dostępne są wystarczające surowe skóry do produkcji skóry. Z 65-70% światowej produkcji skóry, skóra bydlęca jest przystępna cenowo dla konsumenta końcowego. Istnieje niewiele obszarów, w których ta skóra nie jest używana. Oprócz podeszw butów, skóra bydlęca jest głównie używana do pasków, siodeł, tapicerki meblowej i samochodowej oraz do torebek.
Właściwości skóry bydlęcej
Skóra bydlęca jest bardzo stabilną i mocną skórą, która ze względu na rozmiar zwierząt jest chętnie i często używana do większych przedmiotów (np. tapicerki meblowej).
Powierzchnia skóry bydlęcej wynosi do 5 m². Skóra bydlęca ma również typową gęstość do 0,9 g/cm³ i wytrzymałość na rozciąganie między 8-25 N/mm².
Inne nazwy dla skóry bydlęcej
Termin „skóra bydlęca” odnosi się do różnych rodzajów skóry pochodzącej od bydła i cieląt, ale także od byków lub krów. Różnice między poszczególnymi rodzajami są niewielkie pod względem dotyku i faktury, dlatego są one łączone pod pojęciem skóry bydlęcej.
Inne rodzaje skóry dostępne na rynku, które można przypisać do skóry bydlęcej to m.in.: Rindbox, Rindnappa, Nubuk, Rauhleder, Blankleder i Boxcalf.
W tym filmie dowiesz się więcej o różnych rodzajach skóry:
dodatkowe źródła (dostęp 14.01.2019):
- leder-info(punkt)de/index.php/Rindsleder
- lederzentrum(punkt)de/wiki/index.php/Rindsleder
- lederpedia(punkt)de/lederarten/start
